Drie dagen geen blog. De reden? Een naderende deadline. Zaterdag stond ik om 10.00u in de rij om de University Library te betreden. Zondag zat ik om 8.30u thuis al achter mijn laptop en gister heb ik wederom de hele dag op de Universiteit gespendeerd. Prioriteiten stellen, niet altijd even makkelijk.
Het is me gelukt. Maar ik merkte dat ik er onrustig van werd. Ik had bijvoorbeeld voor mijn gevoel geen tijd, zin en energie om even te gaan sporten. En dat voelde gek, want normaal gesproken hoef ik er zo weinig moeite voor te doen om te gaan. En ik zeg wel geen zin en geen energie, maar ik weet heel goed dat ik er juist energie van krijg. En toch, het lukte me niet. Tot gister. Ik besloot 's avonds om nog een rondje van 5km te gaan hardlopen. Een klein rondje, maar 30minuten, maar oh, wat fijn.
Laatst schreef ik dat een kleinere afstand dan 10km op de een of andere manier voor mij niet voelt als een training. 10km hardlopen betekent voor mij een uurtje van huis zijn. Voor mij de perfecte afstand en tijd om een voldaan gevoel te krijgen. Althans, dat dacht ik.
Gisteren liep ik "maar" een rondje van 5km, maar zoals ik al zei, wat was dit fijn! Last minute besluiten om toch mijn hardloopkleding aan te trekken, mijn schoenen te pakken en te gaan. Even naar buiten, even alleen, mijn ritme vinden, mijn hoofd leegmaken en trots zijn op mezelf dat ik a) in staat ben om te gaan hardlopen, terwijl ik geen zin heb en b) ik aan mezelf heb laten zien dat ik prioriteiten kan stellen op het moment dat het moet.
Small steps can lead to big changes.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten